راهنمای پرورش گل همیشه بهار

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند. در این صفحه، درباره نحوه کاشت و پرورش گل همیشه بهار توضیحاتی داده خواهد شد. در این صفحه 47 تصویر گنجانده شده است. صبر کنید تا همه آنها در دستگاه شما بارگذاری شوند.

گل همیشه بهار به رنگهای نارنجی و زرد و ارقام کم پر و پرپر و پاکوتاه و پابلند یافت می شود. نام انگلیسی این گیاه Calendula می باشد و پماد کالاندولا که برای ضد حساسیت کودک استفاده می شود از گلبرگ های این گیاه تهیه می شود. همانطور که از نامش پیداست در تمام فصول قابلیت کاشت و پرورش را دارد. ولی کاشت در ابتدای فصول سرد (اواخر تابستان و اوایل پاییز) مزیتهایی دارد که عبارتند از؛

1- گلهای آن درشت تر و خود گیاه نیز سرسبزتر می شود،

2- در پاییز و زمستان نیاز به آبیاری آنچنانی ندارد و با آب باران و رطوبت خاک نیازش برطرف می شود،

3- در ماه های اردیبهشت و خرداد گیاه به سمت پیر شدن و بذردهی می رود و بذرها در هوای گرم بهاری راحت تر خشک می شوند و برداشت بذر راحت تر انجام می شود.

4- در صورتی که در ابتدای پاییز کاشته شود تقریباً هیچ آفتی به آن حمله نمی کند.

برای کاشت این گل، دو روش مرسوم وجود دارد؛ در روش اول بذر را بصورت بانک نشاء می کارند و سپس به زمین اصلی منتقل می کنند. در روش دوم نشای گلدانی آن از گلخانه ها خریداری می شود و در زمین اصلی کاشته می شود. بذر این گل در بعضی از بذر فروشی ها یا فروشگاه های اینترنتی یافت می شود. همچنین خود شما نیز می توانید بذر گل خود را بعد از خشک شدن ذخیره کنید. تصاویر بذر این گل را در زیر مشاهده می کنید؛

 برای کاشت بذر توسط خودتان، زمین ابتدا باید مرطوب باشد. اگر خشک است آنرا آبیاری نموده و پس از دو روز شخم بزنید بطوریکه کلوخه ها خرد شده باشند. سپس بذرها را با دست روی زمین بپاشید. بعد با دست نیم سانت خاک روی آن بپاشید و با آب پاش یا شیلینگ کمی روی آن آب بپاشید تا مرطوب شوند. اگر در روزهای بعد، زمین پس از کاشت بذر خشک می شود هر یک روز یا دو روز یکبار با آب پاش یا شیلینگ اندکی آب بپاشید. پس از یک هفته جوانه ها از زمین بیرون می آیند. در تصویر زیر، نشاهای گل همیشه بهار یک هفته پس از کاشت را از نمای نزدیک ملاحظه میفرمایید؛

در تصویر زیر نیز نشاهای گل همیشه بهار دو هفته پس از کاشت را از نمای نزدیک ملاحظه میفرمایید؛

نمای کلی از بانک نشاء (یک متر در یک متر)؛

یک ماه پس از کاشت می توانید نشاها را با بیلچه از زمین بیرون بیاورید و در مکان اصلی بکارید. دقت کنید که هنگام انتقال نشاء، ریشه آسیب نبیند. فاصله کاشت نشاها در زمین اصلی بایستی حداقل یک وجب یا 20 سانتی متر باشد. در تصویر زیر، نشای گلدانی گل همیشه بهار که در اواسط فصل پاییز (آبان ماه) به زمین اصلی منتقل شده است را مشاهده می فرمایید؛

اگر نشاها ها اضافه آمد می توان نشاهای اضافی را در گلدان همانند شکل زیر کاشت تا وقتی بزرگتر شدند و گل دادند به آشنایان و دوستانتان بدهید؛

یک ماه پس از کاشت نشاء (دو ماه پس از کاشت بذر)، در اواسط آذرماه، اندازه گلها بصورت زیر است؛

در طول زمستان به گلدهی ادامه می دهد و نسبت به سرما و برف زمستان نیز کاملاً مقاوم است. در حقیقت، سرما باعث شاداب تر شدن گیاه و درشت تر شدن گلهای آن می شود به شرطی گیاه در مکان آفتاب گیر کاشته شده باشد. اگر حداکثر دو ماه پس از کاشت، گیاه شما گل ندهد احتمالاً در مکان آفتاب گیر کاشته نشده است. در شکل زیر تصویر نشاهای فوق در اواخر آذرماه را مشاهده می نمایید که با برف پوشیده شده اند؛

از نمای نزدیک تر؛

تصویر گلهای فوق در اواسط زمستان در عکسهای زیر قابل مشاهده است؛

در اواسط اسفند ماه که هوا رو به ملایم تر شدن پیش می رود گلها رشد می کنند و به اوج شکوفایی و زیبایی خود نزدیک می شوند که در تصویر زیر قابل مشاهده است؛

اوایل بهار نیز اوج گلدهی این گیاه است که در تصویر مشاهده می کنید؛

تصاویر زیر مربوط به اوج گلدهی در فروردین ماه است؛

نمایی از گلها در یک شب بهاری؛

نمایی دیگر از سرعت رشد گلها؛

تصویر زیر یک ماه پس از انتقال نشاء در اواسط پاییز گرفته شده است؛

تصویر زیر نیز دو ماه بعد از انتقال نشا گرفته شده است؛

تصویر زیر نیز همان گلها را سه ماه پس از کاشت نشا در زمین اصلی نشان می دهد؛

هر وقت گلها زیاد شدند می توانید چند شاخه گل را بچینید و در لیوان آب قند بگذارید و روی میز عسلی قرار دهید. گلها به این روش تا دو روز تازه و شاداب باقی می مانند؛

در پاییز و زمستان، به دلیل رطوبت کافی خاک، می توان گل همیشه بهار را همانند تصویر زیر داخل گلدان نیز کاشت ولی باید گلدان بزرگتری انتخاب کرد (حداقل ارتفاع گلدان 25 سانتیمتر باشد)؛

زنبورهای عسل نیز به این گلها علاقه بسیار زیادی دارند. ضمناً زنبورهای عسل هنگام تغذیه روی گلها بی آزارند و حالت تهاجمی ندارند. همچنین زنبور عسل با عمل گرده افشانی، باعث شاداب تر شدن گل نیز می گردد و بذرها نیز بیشتر می شوند؛

اگر گل را در فصل سرد کاشته باشید در اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد، به سمت پیری و خشک شدن می رود. بذرهای خشک و رسیده آن را جمع آوری کرده و در ظرفی بریزید و یکی دو روز جلوی آفتاب بگذارید تا کاملاً خشک شوند. سپس در ظرف دربسته قرار دهید تا رطوبت به آن نرسد و کپک نزند. این بذرها را می توانید شهریورماه همان سال بکارید یا در صورتی که ظرف آن خوب باشد و رطوبت به بذر نخورد معمولاً تا 5 سال قابلیت کاشت دارد. در قسمت زیر، تصاویری از بذرهای در حال خشک شدن که هنوز قابل برداشت نیستند و همچنین بذرهای کاملاً خشک که قابل برداشت هستند را ملاحظه می کنید؛

بذرهای جمع آوری شده را به مدت یک الی دو روز زیر آفتاب خرداد یا تابستان قرار دهید تا کاملاً خشک شوند. سپس همانند زیر در ظروف پلاستیکی دربسته قرار دهید تا رطوبت هوا را جذب نکنند. در غیر اینصورت اگر با رطوبت هوا یا آب تماس گرفتند بایستی دوباره جلوی آفتاب پهن شوند و خشک گردند وگرنه کپک زده و غیرقابل مصرف خواهند شد؛

زمانیکه بوته های همیشه بهار به سمت پیری و خشکی رفتند می توانید این بوته ها را با ریشه از خاک در بیاورید و در همان زمین اصلی بگذارید تا یک ماه زیر آفتاب کاملا خشک و شکننده شود همانند تصویر زیر؛

یا اینکه اجازه دهید خودشان در زمین اولیه خشک شوند مانند تصویر زیر؛

پس از اینکه بوته ها کاملاً خشک شدند آنها را با دست بشکنید تا شخم زدن زمین آسانتر شود؛

سپس زمین را با بیل شخم بزنید تا بوته های خشک به زیر خاک بروند. این بوته ها غذای خوبی برای کرم خاکی خواهند بود و باعث حاصلخیزتر شدن زمین می گردند. در این زمین بلافاصله می توان صیفی جات نیز کاشت (گوجه فرنگی، خیار، خربزه و ...)؛

 

بازگشت به صفحه اصلی

راهنمای پرورش سبزیجات

آموزش کاشت تربچه

آموزش کاشت سیر

راهنمای پرورش درختان میوه

راهنمای پرورش توت فرنگی

 

نظرات ارزشمند خود را می توانید از فرم زیر ارسال کنید، در صورت تمایل به دریافت پاسخ، لطفا ایمیل معتبر وارد نمایید. در بخش تماس با من نیز می توانید جهت پرسش و پاسخ یا انتقاد و پیشنهاد اقدام فرمایید.

به امید توفیق،